شرکت‌های کوچک چه زمانی می‌توانند سرمایه گذاری کنند؟

---

صاحبان کسب‌وکارهای کوچک و مدیران عامل شرکت‌ها، اغلب در مورد چگونگی تنظیم خط­ مشی سرمایه‌ گذاری برای شرکت‌هایشان سوال دارند. برای اشخاص خارج از حرفه حسابداری، اصطلاح «خط‌ مشی سرمایه‌ گذاری » ممکن است تداعی‌ کننده قواعد زمانی برای سرمایه گذاری بر روی افراد، مکان‌ها و چیزهای دیگر باشد.

با این‌حال، در حوزه حسابداری، سرمایه گذاری یعنی بررسی چگونگی خرید اقلام لازم برای چرخاندن یک کسب‌وکار.

تأثیرات سرمایه‌ گذاری بر صورت‌های مالی کسب‌وکار شما

این مقاله به شما کمک می‌کند که مفهوم سرمایه گذاری دارایی‌ها، چگونگی کارکرد سرمایه گذاری و دلیل اهمیت آن را در حسابداری متوجه شوید. در این مطلب به شما کمک خواهیم کرد که چگونه یک خط‌ مشی سرمایه گذاری دلخواه را برای کسب‌وکار خود ایجاد کنید.

با داشتن یک خط‌ مشی سرمایه گذاری مکتوب، شرکت شما پارامترهایی را دنبال می‌کند که به شما برای تصمیم‌گیری در مورد ثبت و شناسایی بهای مخارج کسب‌وکار کمک می‌کند.

چه زمانی سرمایه‌ گذاری کنید؟

هزینه‌های هر دارایی، شامل استهلاک دارایی مشهود یا نامشهود به عنوان بخشی از قیمت خرید دارایی در فواصل منظم طی یک دوره زمانی مشخص است. این فرآیند، بهای یک دارایی را با اضافه کردن آن به ترازنامه ثبت می‌کند که ارزش شرکت را افزایش می‌دهد و ارزش خود دارایی را در طول عمر مفید آن برای شرکت با یک سری از ثبت‌های دفتر روزنامه ماهانه یا سالانه کاهش می‌دهد.

تصمیم بر اینکه یک دارایی سرمایه‌ای تلقی شود یا خیر، یک مسئله تجاری و حیاتی است؛ زیرا می‌تواند بر سود یا زیان کسب‌وکار شما تأثیر بگذارد.

از آنجایی‌که این مورد تأثیر زیادی بر ارزش یک شرکت دارد، حرفه حسابداری و IRS دستورالعمل‌هایی را منتشر کرده و به این موضوع می‌پردازد که چه چیزی دارایی ثابت ایجاد کرده و در مقابل موجب ایجاد هزینه شده است.

دارایی ثابت یک منبع بلندمدت است که در عملیات تجاری مانند خرید اموال، کارخانه یا تجهیزات استفاده می‌شود. معمولاً یک خرید جدید یا جایگزینی است که هزینه عمده‌ای برای کسب‌وکار دارد.

هزینه، یک منبع کسب‌وکار است که در طول یک سال یا چرخه عادی عملیات کسب‌وکار (بسته به اینکه کدام دوره زمانی طولانی‌تر است) منقضی یا خرج می‌شود.

چرخه عادی عملیاتی، دوره زمانی‌ای است که در یک کسب‌وکار برای خرید و فروش کالاها، ازجمله جمع‌ آوری پرداخت‌ها و پرداخت به طلبکاران، در نظر گرفته می‌شود.

شمولیت در دارایی ثابت بر مبنای GAAP

دارایی‌های ثابت می‌توانند بهای فراتر از قیمت خرید پایه داشته باشند. اصول عمومی پذیرفته‌ شده حسابداری (GAAP) انواع شمولیت در بهای دارایی ثابت را مجاز می‌داند.

هنگام محاسبه قیمت یک دارایی ثابت برای سرمایه گذاری ، شرکت‌ها مجازند هزینه‌های مرتبط یا لازم برای خرید را جز بهای خرید در نظر بگیرند.

دستورالعمل دارایی ثابت IRS

اداره مالیات داخلی، مقررات «دارایی مشهود» را برای نگهداری دارایی ثابت در کسب‌وکار ایجاد کرده است. قانون IRS بیان می‌کند که دارایی‌های ثابت در آستانه معینی باید در کسب‌وکار، سرمایه‌ای تلقی شوند.

به‌عنوان‌ مثال، می‌گویند که قیمت خرید یک کامیون مورد نیاز برای کسب‌وکار ۵۰،۰۰۰ دلار است. مخارج به‌عنوان دارایی ثابت در نظر گرفته می‌شوند، چراکه خرید دو شرط لازم برای دارایی ثابت را برآورده می‌کند:

• داشتن عمر مفید یک سال یا بیشتر
• کاربرد در عملیات تجاری

با فرض اینکه کامیون عمر مفید ده سال را داشته باشد، این کسب‌وکار می‌تواند به مدت ده سال و هرسال ۵۰۰۰ دلار را مستهلک کند. اگر در طی این دوره برای کامیون موتور جدیدی خریداری شود و مدت زمان استفاده آن را افزایش دهد، بهای موتور به ارزش باقیمانده دارایی ثابت اضافه می‌شود و به‌تدریج مستهلک می‌شود.

از طرف دیگر، هنگامی‌که کامیون تحت تعمیر و نگهداری قرار می‌گیرد، این هزینه‌ها به‌عنوان هزینه کسب‌وکار محاسبه می‌شوند، زیرا به‌طور قابل‌توجهی ارزش وسایل نقلیه یا عمر مفید آن را بهبود نمی‌بخشد. این هزینه‌ها فقط هزینه‌های معمول برای استفاده از دارایی هستند.

یک نمونه از وابستگی متقابل، خرید لاستیک‌های جدید برای این کامیون است که بدون لاستیک نمی‌تواند حرکت کند. بنابراین، کامیون و چهار لاستیک جدید آن، یک واحد مشخص در مفهوم حسابداری محسوب می‌شوند.

یکی دیگر از روش‌های مفید برای تعیین اینکه آیا مخارج باید سرمایه گذاری شوند، استفاده از آزمون BAR است. IRS می‌گوید اگر نتایج بخشی از بهبود (B)، سازگاری (A) یا ترمیم (R) واحد مشخص از دارایی باشد، خرید باید سرمایه‌ای تلقی شود.

 اگر خرید با نتایج آزمون BAR تطبیق نداشته باشد، باید به‌عنوان هزینه در نظر گرفته شود و بر اساس آن در صورت سود و زیان کسر شود.

آستانه دارایی ثابت IRS

IRS به شما پیشنهاد می‌کند که یکی از دو آستانه سرمایه گذاری برای مخارج دارایی ثابت را انتخاب کنید، ۲۵۰۰ دلار یا ۵۰۰۰ دلار. آستانه‌ها بهای اقلام سرمایه‌ای مربوط به یک دارایی هستند و در آن‌ها دارایی در صورتی سرمایه‌ای تلقی می‌شود که حد آستانه موردنظر را برآورده کند یا از آن بیشتر باشد.

یک کسب‌وکار می‌تواند آستانه‌های سرمایه گذاری بالاتر یا پایین‌تری را انتخاب کند. بااین‌حال، IRS کسب‌وکارها را ملزم کرده است که از آستانه مشابه‌ای برای رسیدن به اهداف مالیاتی و حسابداری استفاده کنند.

نحوه کارکرد سرمایه‌ گذاری

اکنون‌که می‌دانید چگونه می‌توانید مخارج دارایی ثابت را در کسب‌وکارتان شناسایی کنید، در ادامه به این می‌پردازیم که چگونه باید آن را سرمایه‌ای تلقی کنید؟

ایجاد خط‌ مشی سرمایه‌ گذاری

ما توصیه می‌کنیم که تمام شرکت‌ها یک خط‌ مشی سرمایه گذاری برای خود داشته باشند. یک خط‌ مشی سرمایه گذاری مکتوب به دفترداران و حسابداران شما کمک خواهد کرد که از ورود هزینه‌های غیرمترقبه به ترازنامه جلوگیری کنید. علاوه بر این، خط‌ مشی مزایای زیر را فراهم می‌کند:

• اطمینان از انطباق حسابداری
• کاهش هزینه‌های ثبت و نگهداری حساب
• کمک در دفاع از کسب‌وکار در صورت حسابرسی IRS
• فراهم نمودن مبنا برای ایجاد بودجه دارایی سرمایه‌ای

شناسایی و سرمایه‌ای نمودن بهای دارایی ثابت می‌تواند پیچیده و وقت‌گیر باشد. با این‌ حال، ایجاد و استفاده از خط‌ مشی سرمایه گذاری در سراسر شرکت می‌تواند مزایای حسابداری قابل‌ توجهی را برای کسب‌وکار شما داشته باشد.

با تنظیم آستانه‌ها و الزامات دارایی ثابت، شما از تعادل مناسب بین هزینه‌ها و دارایی‌های مناسب برای عملیات تجاری خود اطمینان حاصل می‌کنید. مهم‌تر از همه، گزارش‌های مالی ماهانه، تصویر مالی واقعی شرکت شما را نشان خواهد داد.

 

*مترجم: حمید زارعی